Zaczął się wrzesień. Dzieci poszły doZaczął się wrzesień. Dzieci poszły doszkoły i ja też. Bardzo się cieszę, żemogę uczyć plastyki w nowej jezuickiejszkole podstawowej w Łodzi. Aleto nie jedyna szkoła, do której chodzę.Budząc się rano, przecieram oczy i jużzaczyna się lekcja wstawania, wdzięcznościza dany dzień, a potem milionobowiązków i relacji z ludźmi obok.Wieczorem siadam w swoim wygodnym,zielonym fotelu i robię Ignacjańskirachunek sumienia. Patrzę, czego w tymdniu się nauczyłam, jakie miałam lekcje,i rozmawiam z moim najlepszymNauczycielem miłości i przebaczania –Jezusem.Każdy dzień jest inny, czasem przychodzisprawdzian z cierpliwości lub pokory,albo niezapowiedziana kartkówkaz zaufania. Obowiązkową lekturą jestPismo Święte, a ostatnio mam nowąlekturą uzupełniającą – „Maryjo, chcęzamieszkać z Tobą” Ingi Pozorskiej. Regularniemam też charyzmatyczne lekcjewiary z Duchem Świętym, Maryjapokazuje mi, jak być matką duchową,a Bóg Ojciec kształci mnie w podstawachdziecięctwa i prostoty. Chcę byćbardzo dobrze przygotowana do najważniejszegoegzaminu na końcu życia.Mimo że dosyć często zdarzają misię upadki i nieprzygotowania do lekcji,to wiem, że moi Nauczyciele są cierpliwii łagodni, więc dadzą mi kolejnąszansę.A jak wygląda Twoja szkoła duchowegowzrostu? Czego Jezus uczy Cięw tym momencie? Podziękuj Bogu zakażdy dzień nauki życia. Wierzę, że zachęciCię do niej nowy „Szum z Nieba”,który pokazuje, w jaki sposób Bóg zapewnianam czas wzrostu – nieustannie,z miłością, przez całe nasze życie…

• Malwina Kocot (redaktor naczelna)